برگزیده در
دیلتای از طریق طرح روان‌شناسي و طرح هرمنوتيك حيات تاريخي ـ اجتماعي به تأمل در باب بنياد فلسفي علوم‌انساني مي‌پردازد. وي ضمن نقادي پوزيتيويسم و هيستوريسم در فلسفه علوم‌انساني، «عينيّت» را از پوزيتيويسم و «تاريخمندي» را از هيستوريسم به عنوان نقاط قوت اين دو بر مي‌گيرد. وي با اخذ ايده «روح عيني» هگل و با قرار دادن آن در بستري تاريخي ـ تجربي و فرهنگي، در كنار تبييني كه از رابطه سه‌گانة تجربه زيسته، عينيت‌يافتگي‌هاي حيات و تعابير حيات ارائه داده، به دفاع فلسفي از عينيّت علوم انساني مي‌پردازد.
