پژوهشگاه حوزه و دانشگاه به مناسبت 27 آذر برگزار کرد: نشست واکاوی، همکاری و هم‌افزایی حوزه و دانشگاه با تأکید بر عرصه پژوهش
دکتر نجفقلی حبیبی، رئیس اسبق دانشگاه علامه طباطبایی و عضو هیئت علمی بازنشسته دانشگاه تهران نخستین سخنران در بخش اول این نشست بود.
وی تاریخچه ای از دیدگاه جریان‌های مختلف علمی کشور نسبت به موضوع وحدت حوزه و دانشگاه را بیان کرد.
ایشان همچنین گفت: «حضرت امام«ره» بر مسئله فرهنگ و ضرورت تحول آموزش پرورش، دانشگاه ها و حوزه ها تأکید بسیاری داشتند»
دکتر نجفقلی حبیبی در بخشی از سخنرانی خود اظهار داشت: هم اکنون انتظارات از وحدت حوزه و دانشگاه جهت رسیدن به یک ساختار اجتماعی در کشور به یک مسئله جاافتاده در نزد مسئولان، دانشگاهیان و حوزویان تبدیل شده است.»
سخنران بعدی این مراسم آیت اله سیّدمحمّد غروی راد، رئیس پژوهشکده علوم رفتاری پژوهشگاه حوزه و دانشگاه و عضو شورای عالی حوزه علمیه قم و عضو جامعه مدرسین بود. وی مسئله وحدت حوزه و دانشگاه را برای تعالی فرهنگ نظام و کشور دانست و ضمن بیان تاریخچه شکل‌گیری دفتر همکاری حوزه و دانشگاه به موضوع همکاری متقابل استادان دانشگاهی و حوزویان در اسلامی سازی علوم انسانی در زمان انقلاب فرهنگی و تعطیلی دانشگاه ها اشاره داشت.
وی با اشاره به اینکه شرق و غرب با سرمایه گذاری بر علوم انسانی نظام‌های خود را بنا کرده اند از اهمیت پرداختن به علوم انسانی در کشور یاد کرد.
ایشان همچنین افزود: هم اکنون فعالیت های خوبی در پژوهشگاه حوزه و دانشگاه شکل گرفته است و آن‌هم ایجاد یک رابطه علمی تعریف شده بین استادان دانشگاهی با محققان حوزوی است به عنوان مثال درشورای علمی تمام گروه های پژوهشگاه حوزه ودانشگاه استادانی از دانشگاه بر طرح های علمی گروه ها نظارت دارند.
آیت اله غروی با بیان اینکه حضور حوزویان نیز در مقاطع تحصیلی عالی در دانشگاه نیز قابل توجه است افزود: بیش از 200 فاضل حوزوی دارای مدرک کارشناسی ارشد رشته روان شناسی از دانشگاه ها هستند و ده ها نفر هم دوره دکترای تخصصی خود را در این رشته گذرنده اند که این ها نمودهایی از این است که فاصله بین دانشگاه و حوزه برداشته شده است.
دکتر مجید کافی عضو هیئت علمی و مدیر گروه جامعه شناسی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه دیگر سخنران این نشست در سخنان خود به موانع نظری و ساختاری وحدت حوزه و دانشگاه اشاره کرد.
وی همچنین به قرائت های مختلفی که از موضوع وحدت حوزه و دانشگاه در جامعه علمی کشور شده است؛ پرداخت و درباره انواع وحدت، (وحدت زبانی، وحدت ساختاری، وحدت ایدئولوژیک یا پارادیمی، وحدت عملی و وحدت عاطفی) توضیحاتی ارائه داد.
دکتر کافی اسلامی سازی علوم انسانی را موفق ترین بخش از موضوع وحدت حوزه و دانشگاه دانست.
سخنران بعدی این نشست حجت الاسلام و المسلمین سیّدحسین میرمعزّی، معاون پژوهش حوزه های علمیه بود. وی در آغاز سخنان خود گفت: برای بحث وحدت حوزه و دانشگاه بایستی یک نگاه راهبردی تعریف کرد.
معاون پژوهش حوزه های علمیه، هدف نهایی انقلاب اسلامی را برپایی تمدن نوین اسلامی دانست و افزود: برای رسیدن به این هدف ما نیازمند یک نظام علمی هستیم که بتواند این هدف را تحقق بخشد و حوزه و دانشگاه به عنوان دو نظام آموزشی کلان کشور باید بتوانند از وضعیت موجود به وضعیت مطلوبی برسند که ما را به این هدف رهنمون باشند. هم اکنون هم حوزه و هم دانشگاه در طراز برای رسیدن به این هدف که ساخت تمدن اسلامی باشد؛ نیستند.
وی افزود: البته برداشت های دیگری هم است از جمله این که حوزه ها یک نهاد فرهنگی تبلیغی هستند نه یک نهاد علمی.
ایشان در بخشی دیگر از سخنان خود به لزوم تحول در نهاد حوزه و دانشگاه برای کارآمدی بیشتر این دو نهاد تأکید کرد.
سخنران پایانی نشست واکاوی همکاری و هم‌افزایی حوزه و دانشگاه با تأکید بر عرصه پژوهش، حجت الاسلام و المسلمین محمود نوذری، عضو هیئت علمی گروه علوم تربیتی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه بود.
وی در باب مسئله وحدت حوزه و دانشگاه گفت: هدف خود وحدت حوزه و دانشگاه نیست بلکه هدف تولید علم و دانشی است که بتواند نظام‌های اجتماعی را به گونه‌ای بسازد که بتوانند از مشکلات نظام جمهوری اسلامی گره گشایی کنند. درون مایه این علم مبتنی بر دیدگاه اسلام در مقابل انسان و جهان و کارکرد آن برآوردن نیازهای جامعه اسلامی و ساختن نظام‌های اجتماعی کشور است.
دکتر محمود نوذری همچنین افزود: حوزه و دانشگاه در اجرای پژوهش‌ها بجای رفتن به دنبال موضوعات متفرقه بدنبال موضوعاتی بروند که هدف آن گره گشایی از مشکلات نظام باشد موضوعاتی نظیر مسئله بانکداری، آموزش و پرورش، تربیت جنسی. اگر حوزه و دانشگاه به این سمت بروند طبیعتاً زمینه وحدت شکل گرفته، مشکلات نظام حل شده و مسولان نظام هم حمایت خواهند کرد.
وی شاخص موفقیت و یا عدم موفقیت پژوهش های حوزه و دانشگاه را در میزان بروز و ظهور بندگی و اراده خدا در سازمان ها بیان کرد .
عضو هیأت علمی گروه علوم تربیتی پژوهشگاه حوزه ودانشگاه در بخش دیگری از سخنانش به شرایط کسانی که می توانند در این حوزه فعالیت کنند اشاره کرد و گفت: کسانی می توانند در این عرصه فعالیت کنند که اولاً التزام و وفاداری سطح بالایی به زندگی بر اساس شناخت خدا داشته باشند هم در زندگی فردی و هم در زندگی اجتماعی، ثانیاً خود را موظف به ورود به جامعه و حل مسائل آن از دیدگاه اسلام بدانند و ثالثاً هویت علم و دانش غربی را بشناسند.
نظر شما :