یادداشت دکتر علی شیروانی
به بهانۀ گرامی‌داشت علاّمه حشمت‌پور (ره)
به نام آن که جان را فکرت آموخت
این کمترین بندة خدا هرچند توفیق حضور در جلسات پرفیضِ درسِ علامة محقق، استاد محمدحسین حشمت‌پور ـ تَغَمّده الله برحمته و حَشَره مع اولیائه ـ را نداشته‌ام، اما از آنچه وی به قلم خویش در شرح و تبیین و تحقیق بر طبیعیات و الهیات و عرفانیاتِ شرحِ قویمِ خواجه نصیرالدین طوسی ـ رضوان الله علیه ـ بر متنِ متینِ اشارات و تنبیهات بزرگْ‌حکیم مسلمان، بوعلی سینا ـ قدس سرّه ـ نگاشته است، هم در تدریس شرح اشارات و هم در تدوین مجموعۀ «حکمت مشّاء»، فراوان بهره برده‌ام و خود را همواره وامدار ایشان می‌دانم.
هنگامی که برای دریافت این دست‌نوشته به خانۀ ساده و قدیمی ایشان در کوچه-پس‌کوچه‌های خیابان صفائیّه رفتم، با دنیایی از صفا و پاکی و دریایی از زهد و تقوا مواجه شدم که بی‌هیچ دغدغه و چشمداشتی نسخۀ اصلی آن دست‌نوشته و حاصل سال‌ها تلاش خود را در اختیار من ـ که آن زمان چندان با ایشان آشنا و نزدیک نبودم ـ گذاشت تا نسخه‌ای از آن تهیه و استفاده کنم. همین رفتار به-ظاهر ساده و آسان خود آیتی است از بسیاری از فضائل که ملکۀ این مرد بود و با آنکه او می‌کوشید آنها را مکتوم دارد، بوی خوش آن از مشک وجودش می‌تراوید و به مشام جان دیگران می‌رسید.
آن بزرگوار اهتمام خود را بر تدریس عالمانه، دقیق، مفصل و موشکافانة متون اصلیِ حکمی و معارفی برجای‌مانده از بزرگ‌ترین اندیشمندانِ مسلمان و در رأس ایشان ابن‌سینا قرار داده بود و چند دهه از عمر شریف خویش را تماماً مصروف این مهم نمود و بی‌هیچ حاشیه، چشمداشت، سروصدا و خودنمایی با اخلاص کامل، شب و روز خود را در گزاردنِ این مهم مصروف می‌داشت.
چنان بود که گویا رسالتی الاهی بر عهدة او نهاده شده است و او تمام نیرو و توان خود را برای عمل به این وظیفه به کار بسته بود. وی متونی را تدریس می‌کرد که از عهدة کمتر کسی برمی‌آمد یا دست‌کم با آن موشکافی‌ها و دقت از همه کس ساخته نبود. دست‌آورد این مجاهدت علمیِ خالصانه و بی‌شائبة این بزرگ‌مرد، گنجینه‌ای شد از فایل‌های صوتیِ چندین هزار جلسة تدریسِ مهم‌ترین متون روایی، فلسفی، کلامی، منطقی، عرفانی و... که منبعی است مهم و بی‌نظیر برای فراگیران علوم اسلامی، اعم از حوزوی و دانشگاهی.
توصیة اکید این بنده به کسانی که علاقه‌مند به علوم و معارف اسلامی هستند آن است که دست‌کم یکی از متون اصیل مربوط به این حوزه را با استماع تدریس استاد حشمت‌پور با دقت و حوصله بخوانند و بدین‌وسیله بر خوانش متون اصلی توانا شوند.
باری، دوستان عزیز دست‌اندرکار تهیة یادنامه‌ای برای این عالم بزرگ و انسان شریف از این کمترین خواستند که چند سطری دربارة او بنویسم. به‌جدّ و بدون تعارف عرض کردم و می‌کنم که خود را درخور این نمی‌بینم که دربارة مردی بنویسم که همة وجودش را فروتنی، وارستگی، پارسایی، ایمان، خویشتن-داری، بی‌اعتنایی به دنیا، توجه تام و تمام به حضرت معبود و عشق به دانش و دانش‌آموزی فرا گرفته بود.
کافی بود دقایقی چند در محضرش بوده باشی و چند گامی همراهی‌اش کرده باشی تا فروتنی، ایمان و ربانیّت تام و تمام را در او بیابی. او مصداق روشنی بود از عالمی که دیدارش آدمی را به معبود بی‌همتا یادآور می‌شود. آری، عالمی بود که «یذکّرکم الله رؤیتُه». سکینه، آرامش و اطمینان در سیمای ملکوتی‌اش آشکار بود، چندان‌که کورباطنانی چون من نیز آن را به وضوح در وی می‌دیدند و می‌یافتند.
خدایا به حق انبیاء و اولیاء راستین خود ما را از دانش و معنویت این بندگان صالح خود بهره‌مند فرما.
سلام علیه یوم ولد و یوم یموت و یوم یبعث حیاً
والحمدلله ربّ العالمین
15/3/1404؛ 9 ذی‌الحجه 1446
قم ـ علی شیروانی
نظر شما :