سینما جوان‌ترین فرم هنری، اکنون به یکی از قدرتمندترینِ آن در همه تاریخ مبدل شده است. الاهیات از زمان زایش این فرم هنری، همواره خود را در چالش با آن یافت و نتوانست از چنگال نقدها و بازنمایی‌های سکولارگونه‌اش بگریزد. هرچه سینما به حسی کردن امور ماورایی علاقمند است، الاهیات معتقد است مخفی نگه داشتن امور متعالی، کارکرد الاهی آن را افزایش می‌دهد. الاهیات در مواجهه با سینما پنج رویکرد مهم و اساسیِ پرهیز و اجتناب، احتیاط، تجویز، دیالوگ و مواجهه امر الوهی را از سرگذرانده است. بیانیه شورای واتیکان دوم درباره مواجهه کلیسا با وسایل ارتباط جمعی با تاکید بر سینما در 1963 با نام  Mirifica Inter، با مطرح ساختن قدرت و نفوذ اجتناب‌ناپذیر سینما، آن را هدیه‌ای از سوی خداوند برای بشر دانست که باید در جهت رشد انسان به کار گرفته شود. کتاب حاضر به بررسی تجربه الاهیات مسیحی و نحوه مواجهه آن با سینما پرداخته است.