نشست تخصصی «اخلاق کار در ایران و راه‌کارهای ارتقای آن»

  امیرحسین‌زاده در سخنرانی خود با عنوان: بررسی راه‌کارهای ارتقاء اخلاق کار در سازمان‌ها با ابتناء بر حیطه‌های گوناگون اخلاق سازمان و مدیریت به ارائه نتایج مطالعات در منبع شناسی اخلاق کار و شناسایی حیطه‌کار آن در پنج حیطه به شرح زیر پرداختند:

 

1- اخلاق کار (اخلاق شغلی)

 

2- اخلاق حرفه ای

 

3- اخلاق سازمانی

 

4- اخلاق کسب و کار

 

5- اخلاق مدیریت

 

اخلاق کار ( اخلاق شغلی): اخلاقیات حاکم بر محیط های کاری. مراد از اخلاق شغلی، مسئولیت اخلاقی فرد از حیث شغل است. اخلاق کار و اخلاق شغلی افق بسیار نزدیکی به یکدیگر دارند.

 

اخلاق حرفه ای: اخلاق حرفه ای به مسائل اخلاقی که از دانشی که در حرفه های مختلف به وجود می آید، می پردازد. تفاوت شغل و حرفه: شغل صرفا به ماهیت فعالیت نظر دارد ولی حرفه به ماهیت فعالیت بعلاوه انجام موثر و کارای آن نظر دارد.

 

اخلاق سازمانی: از مسائلی چون ویژگی های اخلاقی سازمان مطلوب، ارزیابی اخلاقی سازمان و معیارها و روش های آن، روش های ساختن عادات اخلاقی برای کارکنان، توسعه محیط اخلاقی در سازمان و حفظ آن و..... سخن به میان می آورد.

 

اخلاق کسب و کار: به عنوان قواعد اخلاقی کسب و کار (تجارت) شناخته می شود.

 

اخلاق مدیریت: صفات لازم برای یک مدیر از آن جهت که مدیر است (بدون نظر به نقش های سازمانی و به عنوان یک حرفه). جدا شدن اخلاق مدیریت از اخلاق حرفه ای به دلیل اهمیت آنست.

 

وی در ادامه مراحل نظری توسعه اخلاقی سازمان ها را به ترتیب از

 

1 - سازمان غیر اخلاقی

 

2- سازمان قانون گرا

 

3- سازمان اخلاقی ابزار انگار

 

4- سازمان اخلاقی فرد گرا و نوپا

 

به 5- سازمان هویتاً اخلاقی برشماری نمود و چهار مدل توسعه اخلاق در سازمان را شامل:

 

1- از بالا به پایین

 

2- از پایین به بالا

 

3- موازی

 

4- تعاملی

 

معرفی نمود.

 

در پایان ایشان ضمن بیان دو راهبرد کوتاه مدت و بلند مدت ارتقاء اخلاق کار، راهبرد بلند مدت را کارآمد و پایدار معرفی نموده و ضمن بیان خلاء موجود در جمع‌بندی و تلفیق مطالعات در حوزه‌های مختلف بر جایگاه مجمع تشخیص مصلحت نظام به عنوان مرکز و قرارگاه راهبردی مطالعات در حوزه اخلاق به طور کلی و اخلاق کار به طور خاص تأکید نمودند.