جایگاه منابع سریانی در نگارش تاریخ اسلام، بررسی می شود

به گزارش روابط عمومی، گروه تاریخ اسلام پژوهشگاه حوزه و دانشگاه نشست علمی « جایگاه منابع سریانی در نگارش تاریخ اسلام » را روز چهارشنبه 29/3/98 در سالن اجتماعات پژوهشگاه حوزه و دانشگاه برگزار کرد.

زبان سریانی از زبان­های رایج پیش از اسلام و یکی از مهم­ترین زبان­های ادبی در خاور میانه بوده به طوری که آثار زیادی به این زبان وجود دارد و در مناطقی از خاور میانه مثل آناتولی و بحرین به این زبان تکلم می­شده است. از این رو این زبان در ادبیان دینی اسلامی تأثیر گذار بوده و بنا بر نظر برخی از محققان واژه­ هایی از این زبان حتی در قرآن هم بکار رفته است. علاوه بر این بخش مهمی از حوادث تاریخی صدر اسلام توسط کلیساها و زبان سریانی نوشته شده است که آشنایی با آثار سریانی می­تواند ما را در پیدا کردن حلقه­ های مفقوده حوادث تاریخی صدر اسلام یاری نماید.

پرداختن و یافتن منابع جدید و بکر بی­طرف از ملزومات اصلی پژوهش­ های تاریخی است. از آن جمله آثار سریانی است که بسیاری از اطلاعات منحصر به فرد و بی­طرف در مقطع زمانی پایان دوره ساسانیان و همزمان با ظهور اسلام و فتوحات اسلامی نگارش یافته است و اطلاعات دست اول دقیق و حتی منحصر به فرد در آنها یافت می ­شود. این منابع مشتمل بر سکه­ ها، سرگذشت نامه ها و روزشمارهای کلیساهای نسطوری و نامه­ های رد و بدل شده بین آنهاست. این زبان که در میان مسیحیان  نسطوری کاربرد داشت، در میان تاریخ­ پژوهان مسلمان کمتر بررسی شده است و بازبینی و بازپژوهی این آثار می­تواند به عنوان مکملی بر تحقیقات تاریخی  مقطع صدر اسلام مورد استفاده قرار گیرد. محققان مسلمان کمتر ارجاعی در خصوص منابع سریانی در آثار خود داشته ­اند و کمتر نامی از این منابع در آثارشان ذکر می­کنند.

در این نشست سجاد امیری باوند  سخنران  و دکتر محمد باقر خزائیلی دبیر نشست «جایگاه منابع سریانی در نگارش تاریخ اسلام » بودند.