این کتاب در حوزه‌ علوم اجتماعی، گامی است در راه ارائه یک روش‌شناسی بدیل در برابر روش‌شناسی مبتنی بر اثبات‌گرایی غربی، مؤلف، کاوشگرانه و نقادانه، اثبات‌گرایی غربی را با همه مکاتب و گرایشهای گسترده ناشی از آن بررسی کرده و در این کار از منابع اصلی که در عربی مورد توجه بوده، استفاده برده است. این کتاب بسیاری از ویژگی‌ها و خطوط کلی بدیلِ اسلامی مطلوب برای روش‌شناسی علوم اجتماعی را بیان کرده است و در این کار میان علوم طبیعی و علوم اجتماعی و انسانی از لحاظ موضوع و روش تمایز نهاده و بر ضرورت معتبر شمردن «وحی» چونان منبعی از شناخت، در کنار‌ «هستی» تأکید کرده است، تا توازن خدادادی جهان، انسان و نوامیس هستی، در حوزه شناخت نیز تحقق یابد. کتاب با رویکردی تحلیلی و انتقادی، کاستی‌ها و ضعفهای روش‌شناسی اثبات‌گرایانه را برسی کرده، سپس به نمایندگان اثبات‌گرایی در جهان عرب و مکاتب آنان پرداخته و با بررسی تحلیلیِ اسلامی کردن علوم اجتماعی و ضوابط روش‌شناختی تحقیق اجتماعی مطلوب، پایان یافته است.