این اثر تلاشی است جهت پرداختن به برخی از مفروضات معرفتی و اجتماعی که تعین بخش دانش مدیریت منابع انسانی بوده و نیز مسائلی که در این دانش مطرح شده است. آن‌گاه تأثیر داده‌های وحیانی و عقلانی دین را در فراختر کردن آن مفروضات و به تبع گسترش در جهت‌دهی به مطالعات انسانی و محتوای فهم انسانی نشان داده می‌شود تا بیان شود که اگر مقوله انسان نه فقط از دریچه تنگ محدودیت‌های اجتماعی و معرفتی نگریسته می‌شد بلکه از دید خدا هم به عنوان آفریننده هستی و از جمله انسان به نظاره می‌نشست شاید بسیاری از فراز و فرودهایی که بر انسان رفت و محققان از طریق آزمون و خطا و بعضاً با برخی تجربه‌های تلخ به شناخت انسان نائل آمدند پیش نمی‌آمد و با استمداد از دستاوردهائی دینی، تجربه و معرفتی نیکوتر از انسان به جامه بشریت معرفتی می‌گردید و نیز به تأثیر بالقوه و بالفعل معارف وحیانی و دینی بر مسائل مدیریت انسانی پرداختی می‌شود.