مفهوم «سبک زندگی» در معانی بسیار محدود (مثل کیفیت نشستن) و بسیار گسترده (مثل مدل سبک زندگی تجویزی اسلام) کاربرد دارد. در علومی مثل جامعه‌شناسی، پزشکی، روان‌شناسی بالینی، روان‌پزشکی، مدیریت، روان‌شناسی ... حضور دارد. هم از دریچه «هست‌ها و هنجارها» به آن نگاه می‌شود و هم از دریچه «بایدها و تجویزها». این اثر نگاهی از نوع «بسیار گسترده» از دریچه «مدل تجویزی قرآن» و با روش‌شناسی روان‌شناسی و روان‌سنجی، به موضوع سبک زندگی داشته و گزارشی از دو نوع پژوهش را ارائه کرده است. نوع اول حاکی از استکشاف و شکل دهی یک مدل تجویزی برای «سبک زندگی اسلامی» است و نوع دوم حاکی از ساخت و روان‌سنجی «آزمون سبک زندگی اسلامی» است. مدل تجویزی، بیان‌گر این است که «سبک زندگی اسلامی» چگونه شکل می‌گیرد، برچه نگرش‌هایی مبتنی است و منجر به چه رفتارهایی در ابعاد مختلف زندگی خواهد شد. «آزمون سبک زندگی اسلامی» برای ما معلوم می‌سازد که افراد و گروه‌ها، چه مقدار دارای سبک زندگی اسلامی هستند و در کدام مؤلفه، قوت بیشتر و در کدام قوت کمتری دارند. این دو کار مکمل یکدیگر هستند و کاربردهای بالینی،‌ مشاوره‌ای و گزینشی دارند.