احوال شخصیه ایرانیان، که معمولا و بیشتر، مقیم ایران، مسلمان و شیعه جعفری اثنا عشری اند، تابع قانون مدنی ایران است که بر اساس فقه شیعی تدوین شده است. اما آن گاه که احوال شخصیه ایرانیان مقیم خارج، ایرانیان غیر مسلمان یا ایرانیان غیر شیعه و یا بیگانگان مقیم ایران مطرح شود، به ویژه اگر طرفین در دین، یا مذهب، یا تابعیت و یا همه آن ها اختلاف داشته باشند، تعیین قانون حاکم با پیچیدگی هایی مواجه می شود که این کتاب -همان طور که از نامش پیدا است- عهده دار پرداختن به آن هاست. از این رو پس از تبیین مفهوم احوال شخصیه و تعیین مصادیق آن( بخش اول)، نخست به تبیین و تعیین قانون حاکم بر احوال شخصیه ایرانیان غیر شیعه ( بخش دوم-فصل اول) و سپس به تبیین و تعیین قانون حاکم بر احوال شخصیه بیگانگان (بخش دوم-فصل دوم) پرداخته است.