امروزه کودکان به عنوان آینده‌سازان و سرمایه مهمی از جامعه کنونی بشری به حساب می‌آیند که دارای حقوق خاصی هستند؛ این حقوق از سویی، موجبات حیات مادی و معنوی و تکامل کودکان را فراهم می‌آورد و از سوی دیگر موجب پیشرفت و ترقی و تکامل جامعه می‌شود. در این میان، حقوق تربیتی کودکان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. چه، اساساٌ «تربیت صحیح» است که امکان شکوفایی استعدادهای گوناگون آدمی را فراهم می‌آورد و انسانیت انسان در گرو آن است. بدیهی است در این معنا، تربیت تنها محدود به آموزش و مدرسه رفتن نمی‌شود، بلکه هر آنچه در جامعه بشری می‌گذرد و به نوعی در تربیت کودکان سهیم می شود و از این رو، حق کودکان بر تربیت به مثابه معیار و سنجه‌ای است که می‌توان در ارزیابی امور موجود در جامعه مورد استفاده قرار داد.