مسئله عرفی‌شدن در چشم‌انداز جامعه‌شناسی موجود، مسئله‌ای در کنار دیگر مسائل اجتماعی است، بدون آنکه اهمیت و جایگاه ویژه‌ای برای آن لحاظ گردد. از این رو، این مسئله فقط برای معدودی از جامعه‌شناسان به یک دل مشغولی عمده بدل شده است، در حالی که از نگاهی دیگر، از ظرفیت بسیار بالایی برای تبدیل شدن به یکی از مسائل بنیادین جامعه‌شناسی برخوردار است؛ زیرا به‌جرأت می‌توان ادعا کرد که همه یا بسیاری از مشکلات و نابسامانی‌های اجتماعی، در عرفی‌شدن و دین‌گریزی جوامع ریشه دارند. در این کتاب بر پایه این پیش‌فرض که گزاره‌های توصیفی و تجویزی متون اسلامی از ظرفیت تبیین واقعیت‌های اجتماعی برخوردارند، کوشش شده است نظریه‌ای مُلهم از متون دینی درباره عرفی‌شدن ارائه شود. چنین نظریه‌ای صرف‌نظر از اهمیت ماهوی آن به عنوان نظریه‌ای نو در حوزه جامعه‌شناسی عرفی‌شدن، از نظر معرفی الگویی برای نظریه‌سازی مبتنی بر متون دینی در شاخه‌های مختلف علوم اجتماعی حائز اهمیت است.