در دوره سیطره علوم انسانی برآمده از مبانی غیرالاهی و غیرحقیقی بر فکر و کنش افراد و جوامع بشری، رجوع به قرآن کریم چراغ راهی است فراروی بشریت برای یافتن راه حقیقت و دانش‌های حقیقی. این مهم در دهه‏های اخیر اندیشمندان اسلامی را بر آن داشت تا با رجوع به این منبع معرفتی آسمانی و برداشت مفاهیم و نظریه‏های علمی از آن، ره‌توشه‏ای برای گام نهادن در مسیر تحول علوم انسانی برگیرند. اما آنچه در رجوع به کتاب خالق هستی اهمیت دارد، نه هرگونه برداشت و فهم، بلکه آن برداشت و فهمی است که از رهگذر یک روش معتبر یا همان «تفسیر معتبر» بگذرد. کتاب «درآمدی به مطالعات قرآن و نظریه‌پردازی در علوم انسانی» درصدد است تا با ملاک قرار دادن شاخصه‏ها و معیارهای عام علوم انسانی و تفسیر قرآن، نمونه‌هایی از مطالعات قرآنی در عرصه علوم انسانی را ارزیابی کند. این ارزیابی، آسیب‏ها و امتیازات نمونه‏آثار موجود را آشکار و سنخ عناصر روش‏شناختی کلان برای نظریه‏پردازی قرآنی را نمایان می‏سازد. در این طرح، پژوهشگران عرصه علم دینی و علوم انسانی قرآنی به‏سوی «تفسیر موضوعی» سوق داده می‏شوند؛ گونه‏ای اجتهادی از روش فهم متن دینی که با اکتشاف نظریه‏های علمی قرآن، توان آشکار ساختن ظرفیت پاسخگویی دین به مسائل اساسی زندگی بشر را داراست.