قانون کنونی تابعیت ایران، که مصوب سال 1313 می‌باشد، از یک سو برخی مواد آن، از نوعی سکوت، ابهام و اجمال و حتی گاه تعارض رنج می‌برد. و از سوی دیگر، با گذشت نزدیک به 90 سال از تاریخ تصویب  آن و پیدایش برخی مسائل نوپیدا، مطالعه انتقادی و باز نگری اصلاحی آن ضرورت می‌یابد واحیاناً بازنگاری قانونی جدید درباره تابعیت ایران را، از راه تأمل و تدبر منطقی و نیز مطالعه تطبیقی با قوانین دیگر کشورها، ایجاب می‌کند.

نویسنده در دوره «مطالعه "انتقادی ـ تطبیقی ـ اصلاحی" قانون تابعیت»،  و از جمله در این کتاب که به «تابعیت اکتسابی» اختصاص یافته است، درتلاش است گامی در این مسیر بردارد و برای رسیدن به این مقصود، سعی کرده است نخست تاجایی که ممکن است غبار ابهام و اجمال از چهره قانون بزداید، سپس با مطالعه انتقادی قانون، نقاط قوت و ضعف آن را بنمایاند و پیشنهاد جدیدی را جایگزین آن سازد.