معناشناسی قرآن چه سازوکاری دارد؟ مبانی آن کدام است؟ فرایند آن چیست؟ آیا می‌توان یکی از الگوهای معناشناسی جدید را بر قرآن منطبق و بر اساس آن معانی و مقاصد قرآن را کشف کرد؟ هدف این پژوهش مطالعه علمی معناشناسی قرآن است. این اثر نظریه‌های معناشناسی معاصر و چارچوب‌های ‌معرفتی آنها را تحلیل‌کرده، صائب‌ترین روش معناشناسی قرآن را منطق اجتهادی می‌داند. این روش انسجام‌گرا و نظام‌واره است و اساس معنای زبانی را وضع‌گروی قصدپایه و معنا را معلول عوامل گوناگون می‌داند. بر این نظر واحدهای زبانی و بافت متن نقش خاص در ماهیت معنا دارد. بافت اجتماعی و فرامتن اثرخود را دارد. بازیگر اصلی در تولید معنا، علم و قصد آفریننده متن وحیانی است که زبان را وسیله ارسال پیام خود گرفته است. روش اجتهادی شیوه تلفیقی مستند به همه دلالت‌های زبانی، قرائن درون‌متنی، سیاق کاربرد، سنت معصوم، قرائن فرامتن، زمینه پیدایش متن، شخصیت متن، و تدبر عقلی است.