حجتالاسلام صدیق اورعی:
طرح تفصیلی شهرها مجرم اصلی حاشیهنشینی است
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه به نقل از ایکنا از قم، حجتالاسلام والمسلمین غلامرضا صدیق اورعی، عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد در پنجمین نشست از سلسله نشستهای وحدت حوزه و دانشگاه که با موضوع «ساماندهی مسائل فرهنگی اجتماعی حاشیهنشینی» امروز، ۲۷ آذرماه در پژوهشگاه حوزه و دانشگاه قم برگزار شد، اظهار کرد: هنوز بعد از ۴۰ سال مشکل غربگرایی را بهصورت فراوان داریم که عالمان و اساتید باید آنچه اطلاعات و منطق حکم میکند همان را بگویند؛ اینکه مقام اداری و سازمانی حرف ما را میشنود یا خیر، مهم نیست.
استاد حوزه و دانشگاه با اشاره به اینکه در زمان رضاشاه با توجه به غربگرایی، امر تحصیلات آرام آرام در مردم اثر کرد، و جریان کار منظم و ساعت کم و حقوق بیشتر سبب ارزشمند شدن تحصیلات و کم شدن حرفه در بین مردم شد که این امر نوعی عدم تعادل و آسیب در نظام جامعه ایجاد کرد، گفت: اگر عینیت عوض شود سالها ذهنیت مردم عوض نمیشود و خیلی از مشکلات ما به آموزش اضافی و نداشتن آموزش حرفهای و عملی برمیگردد؛ جوان و نوجوان امروزی بیحرفه است و در نظام تقسیم کار نمیتواند فعالیت حرفهای داشته باشد مگر اینکه کارگر شود که بهدلیل باورهایش، به خودش این اجازه را نمیدهد.
صدیق اورعی با اشاره به اینکه نظام ساختاری ایران این عدم تعادل را از زمان رضاشاه به ارث برد و همین آموزش اضافی و عدم آموزش حرفه تخریب کافی است، تصریح کرد: بیان سیمای آرمانی از جامعه سبب فاصله میشود و این موضوع خطرناک است و یکی از این خطاها مقدس کردن مدیران کشور است که با خود بگوییم او حتما بهتر میداند.
وی اظهار کرد: قاطبه روحانیون خودشان و مردم را انذار میدهند و به این رسیدند که به حکومت هیچ انذاری نباید بدهند و ذهنیت دانشآموزان این است که حکومت خوب است و تو بد هستی و باید اطاعت کنید؛ سیل انذارهای روحانیون کجاست؟ که باید با رعایت شئونات به مدیران انذار بدهند.
وی در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به اینکه ادارات درخصوص حاشیهنشینی یاد گرفتهاند که صورت مسئله را پاک کنند و نام آنرا اسکان غیر رسمی بگذارند که این مسئله خودش یک توطئه است و حاشیهنشینی با همه اجزایش واقعیت است، تصریح کرد: حاشیهنشینی و محرومیتهای مضاعف نتیجه طبیعی طرحهای توسعه یک جانبهنگر است و تا سیاستهای حکومت اینگونه است این مسئله هم رو به افزایش است بلکه باید نظام برنامهریزی و تدبیر امور را عوض کرد.
انگ جرم به حاشیهنشینان نزنیم
عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد اضافه کرد: کار فرهنگی وقتی در بستر اجتماعی رخ ندهد هیچ اثری ندارد. در حاشیهنشینی کار فرهنگی بدون در بستر اجتماعی بودن فایده ندارد. اصل حاشیهنشینی براساس مجرم بودن شکل نگرفته است، هر طردشدهای بهعنوان پناهگاه به حاشیهنشینی پناه میبرد؛ طرح تفصیلی شهرها مجرم اصلی است، چراکه در شهرها برای فقرا جایی نیست.
وی ادامه داد: وقتی روستاها را از مردم گرفتیم و به جای اراضی خانه ساختیم، مردم به ناچار وارد شهر شدند و چون تعریف کردیم در این شهر جایی برای فقرا نیست پس مردم به حاشیهنشینی روی آوردند.
استاد دانشگاه اضافه کرد: انگ فقر و جرم را به هرجا بزنید آنجا خراب میشود؛ چرا تهمت میزنیم که مجرمان در حاشیه بیشتر هستند؛ بنده طبق آماری که داشتم در جلسهای بیان کردم نسبت زندانی شدههای حاشیه شهر مشهد با متن مشهد نیم درصد تفاوت ندارند که مسئولی به بنده گفت حاشیه شهر پول نمیدهد و برای ما هزینه دارد.
عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد گفت: میتوان مجتمعهای استیجاری در کمربند شهری بسازیم، اینگونه افراد نیازمند تحت کنترل هستند و سیستم عقلی میگوید این درست است اما همچنان خط مسکنسازان این مهم را دنبال نکرده است.
وی ادامه داد: افراد چون پول ندارند مزرعه را میخرند و شبانه یک اتاق میسازند و این میشود اسکان غیررسمی؛ مدیران این را قبول دارند اما چون بدهکار محرومان نیستند اقدام خاصی انجام نمیدهند و تا زمانی که خود را بدهکار نیازمندان ندانند مشکلی حل نمیشود.
درمان حاشیهنشینی اجتماعی است نه کالبدی و اقتصادی
این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه حاشیهنشینی و درمان آن کالبدی و اقتصادی نیست بلکه اجتماعی است، گفت: باید قبول کنیم اینان هم برادران ما هستند؛ این افراد با اقتصاد خاص خودشان بزرگ شدهاند، اما اجتماع این اقتصاد روستایی را محو کرده و این افراد رها شده در هستی اجتماعی سرگردان هستند. رشد گیاهان و بیل زدن به درد شهری که تولیدی نیست، نمیخورد و اصل اقتصاد شهری بر توزیع حقوق دولتی است و با این حقوق، خدماتی هم دور آن شکل گرفته است، پس سپس ناچار به حاشیهنشینی میشود.
صدیقی اورعی یادآور شد: ورود به حاشیه شهر، همدلی و حوصله میخواهد، فرد و افرادی بهعنوان مبشر که با آنان الفت بگیرد و آموزش غیررسمی میخواهند تا در حاشیه شهر جامعه سالم رقم زد.
نظر شما :