نقش بازتابنده­ گزارش­های تاریخی در صورت­بندی فضایِ گفتمانیِ جوامعِ انسانی، ارزیابیِ معرفتیِ دانشِ تاریخی را واجد اهمیتی سرنوشت­ساز ساخته است. با عنایت به این اهمیت، کتاب حاضر درصدد پاسخ به پرسش از امکان و مبانی اعتبار دانش تاریخی برآمده است. رهیافت کتاب در پاسخ بدین پرسش، تحلیل فلسفی مسئله­ شناخت تاریخی و پرده برگفتن از تاریخمندی پاسخ­ها به پرسش از امکان شناخت تاریخی است. این رهیافت ما را بدین نکته رهنمون می­کند که تردیدها پیرامون امکان شناخت تاریخی برآیند تحمیل معیارهای سایر زمینه­های معرفتی به زمینه­ی معرفتی دانش تاریخی است. با عطف نظر بدین مهم، طرح­واره­ای فرامعرفت­شناسانه در اعتبارسنجی دانش تاریخی صورت­بندی نمودیم. طرح­واره­ای که پاسخ جز­ءگرایانه به مسئله­ی معیار و بافت­گرایی، مفروضاتِ بنیادین آن را تشکیل می­دهد. این مفروضات نه تنها ما را از شکاکیت مطلق می­رهاند، بلکه زمینه­ای فراهم می­کند تا بدون تحمیل معیارهای برآمده از نظریه­های مسلط شناخت به دفاع از امکان شناخت تاریخی بپردازیم.