تاریخنگاری محلی ایران در دوره اسلامی (از سقوط عباسیان تا پایان صفویان)
سنّت تاریخنگاری ایرانی در طی سال های ۶۵۶ تا۱۱۳۵ق، دارای میراث فراوان و تجربه ارزشمندی از تاریخهای محلی است که تداوم تدوین این آثار در طول این دوره کارنامه قابل قبولی از خود نشان داده و هرچه به سمت تاریخ معاصر پیش میرود، مضمونهای جدیدی را در برمیگیرد. مضمون هایی که با توجه به توسعه نظامهای اداری و رونق امور ثبتی، سجلی ، زمینه بهکارگیری عناصر جدیدی مشتمل بر، آمار و اسناد را در تدوین تاریخهای محلی فراهم میکند. تاریخ های محلی ایران از ۶۵۶ تا ۱۱۳۵ق عمدتاً در دو قالب، تاریخ نامه های محلی و مزارات، تدوین شدند اما آثار محدودی هم در قالب، فرهنگ نامه ها ، تاریخ های محلی سلسله ای، وقفنامهها ، تدوین شده اند. اوج تدوین تاریخهای محلی ایران از ۶۵۶ تا ۱۱۳۵ق در سده های ۹و ۱۱ بوده و بیشتر آثار مربوط به کرانههای جنوبی دریای خزر میباشند. این پژوهش به نقد و بررسی تاریخ نگاری محلی ایران در دوره یاد شده میپردازد.
فایل 30 صفحه اول کتاب را به طور رایگان دانلود کنید
دانلود فایل 30 صفحه اول کتاب به طور رایگان یا فایل 30 صفحه اول کتاب را به طور رایگان دانلود کنید