دیـن و شـریعت وسیله‌ای بود برای مسیحـیان صلیبی و اصحـاب کلیـسا تا با بهره‌گیری از آن، هم «جهاد مقدس» خود را توجیه کنند و هم، بیشتر بتوانند جامعه عوام مسیحی اروپا را با خود همراه کنند. جنگ صلیبی یا به عبارت دیگر جنبش صلیب، آشکارترین بهره‌برداری سیاسی از دین در دوره میانی بود. نویسنده اثر در بخش اول (کتاب اول) با پذیرش تسلط نظریه گرامشی در تعریف ایدئولوژی و نسبت آن با سیاست و شبیه‌سازی آن با اهداف کلیسا در جنگ صلیبی اعلام و تحلیل می‌کند که کلیسا و مغرب‌زمین با طرح لزوم زیارت و سفر حج به بیت‌المقدس، هزاره جدید جهانی یا عصر ظهور مسیحایی شمشیر و صلیب را به دست مسیحیان داد و بر خلاف گرایش صلح‌جویانه انجیل و تعالیم مسیح، از مسیحیت دینی جنگی ساخت. هرچند پشت پرده این سیاست ایدئولوژیکی، فرصت‌یابی برای تجدید حیات اجتماعی و اقتصادی بود. در بخش دوم (کتاب دوم) سیر تحولات جنگ‌ها و تبیین ماهیت آنها مورد توجه است.