تاریخ‌نگاری مصر و شام در دوره فرمانروایی ایوبیان از رشد و شکوفایی قابل توجهی برخوردار شد. کتاب حاضر کوشیده است ضمن شناسایی تاریخ نوشته‌های عصر ایوبی، تحولات به وجود آمده در صورت و محتوای تاریخ‌نگاری این دوره را بررسی و با تکیه بر فضای سیاسی و مذهبی حاکم بر جامعه مذکور، عمده‌ترین عوامل مؤثر بر بروز این دگرگونی را تبیین نماید. استیلای مضامین سیاسی و نظامی بر متون تاریخی، بزرگداشت صلاح‌الدین و امیران ایوبی، تأکید بر وجه عبرت‌آموزی و کارآمدی تاریخ، بروز تمایلات ضدصلیبی و ضداسماعیلی، افزایش برخی اشکال تاریخ‌نگاری نظیر تاریخ‌های دودمانی، تاریخ‌های محلی، سیره و تکنگاری و تراجم‌نویسی از مشخصه‌های بارز تاریخ‌نگاری این دوره است. عمادالدین اصفهانی، بهاءالدین‌بن‌شداد، ابوشامه، قفطی، ابن‌ابی‌طی، ابن‌عدیم، ابن‌واصل، عزالدین‌بن‌شداد و بسیاری دیگر، از جمله نمایندگان تاریخ‌نگاری مصر و شام در عصر ایوبیان به‌شمار می‌روند که در این کتاب به شرح‌ احوال و بررسی آثار آنها پرداخته شده است.