نویسندگان کتاب، پژوهش خود درباره رابطه بین دینداری و کجروی را در دو بخش عرضه کرده‌اند. در بخش اول، دین را حافظ نظم اخلاقی و اجتماعی در نظر گرفته‌اند. ایشان پس از بحثی نقادانه راجع به انگیزه‌ها و گفتمان منجر به تکوین جامعه‌شناسی عرفی و عقب‌افتادگی جامعه‌شناسی در این خصوص، با اتکا بر شواهد تجربی، بر تأثیر مثبت و قاطع دینداری بر کاهش انواع کجروی در جامعه آمریکا تأکید کرده و این یافته را با رویکردی جامعه‌شناختی تبیین کرده‌اند.
در بخش دوم، کانون توجه از نقش دین در حفظ نظم اخلاقی، به تحلیل دین، به مثابه کجروی معطوف شده است. در این بخش پس از بررسی تاریخی گفتمان علمی شکل‌گرفته در برابر فرهنگ دینی، سازوکار شکل‌گیری و گسترش جنبش‌های مبتنی بر کیش در حضور دین یا دین‌های جاافتاده در آمریکا و اروپا، بررسی و تأملات دقیقی راجع به راز ماندگاری کمون‌های دینی آرمان‌شهری و ناپایداری کمون‌های آرمان‌شهری غیر دینی در معرض نظر خوانندگان قرار داده شده است. نویسندگان در فصل آخر ضمن تأکید بر غفلت جرم‌شناسان و جامعه‌شناسان از دین، راهنمایی‌های مفیدی برای مطالعات آتی پیشنهاد کرده‌اند.