کرسی علمی ترویجی مواجهه صحابه نگاران با ایمان حضرت ابوطالب (ع)

صحابه نگاران بر اساس قواعد و تعاریفی در موضوع صحابه نگاری طی بیش از ده قرن اقدام به تدوین ده ها کتاب در باب صحابه و صحابیات رسول خدا(ص)  نموده اند. هر چند صحابه نگاران از نظر ساختاری و محتوایی یکسان عمل نکرده اند، اما در باب اثبات صحابه بودن افراد تقریبا به یک رویه مشابه هم و یا نزدیک به هم عمل نموده اند. صحابی بودن هر شخص دوحیثیت دارد: نخست ایمان و دوم: دیدار با پیامبر(ص). اما نکته مهم و اساسی چگونگی اثبات این دو شرط مهم و از این دو شرط دوم بسی مهمتر و اثبات آن سخت تر است. بر این اساس موضوع ایمان ابوطالب ناظر بر حیثیت دوم این موضوع است. بررسیهای فراوان در صحابه نگاریهای موجود نشان می دهد که صحابه نگاران در مواجهه با ایمان ابوطالب – تا چه رسد به صحابی بودن او - ، عملکردی متضاد وکاملا جهت دار داشته اند و در حالی که از نظر قواعد و تعاریف این دانش نه تنها ایمان ابوطالب بلکه صحابی بودن او نیز کاملا قابل اثبات است و باید گفت که حضرت ابوطالب از پیشگامان صحابه و نفرات اول این طبقه است.