کرسی علمی ترویجی کرامت ذاتی یا اقتضائی انسان در مقام ثبوت و اثبات

در انسان شناسی، کرامت انسان را می توان یکی از کلیدی ترین مسائل به شمارآورد. کرامت انسان هم در اندیشه دینی و هم در اسناد بین المللی به غایت مورد توجه قرارگرفته و تلاش شده است تا آثار حقوقی متعددی به ویژه در حوزه حقوق بنیادین بشر بر آن مترتب شود. نظام حقوق بشر بنیانی را به نام کرامت انسان گذاشته و روی این بنیان، آزادی، برابری و بسیاری از حق های بنیادین دیگر را قرارداده است. اسناد بین المللی حقوق بشر، هرچند کرامت را به عنوان مبنای حقوق بشر مورد تأکید قرارداده اند ولی به معنا و مبنای خود کرامت که نیازمند تأملات جدی است نپرداخته اند. این که معنای کرامت چیست و این کرامت، ذاتی است یا استعدادی، بالقوه است یا بالفعل، انسان را ذی حق می کند یا نه، از بایسته هایی است که هم در مقام ثبوت و هم در مقام اثبات نیاز به بررسی دارد. با پرهیز از رویکردهای پوپولیستی و شعارگونه از یک سو، و تأملات خردورزانه در مباحث حقوق بشری از سوی دیگر، برداشت معقول و مقبول از کلید واژه «کرامت انسان» را ارائه داد.