علت لجبازی‌های غیرعادی کودک + فیلم

مسعود جان‌بزرگی، استاد تمام پژوهشگاه حوزه و دانشگاه و مبدع رویکرد درمان معنوی خداسو در گفت‌وگو با ایکنا از قم،‌
در سلسله جلسات «تربیت فرزند براساس رویکرد درمان معنوی»،‌ در پاسخ به سؤالی درباره علت لجبازی غیرعادی کودک بیان کرد: برنامه ذهنی کودکان در شرایطی که تهدید را احساس کنند، به‌طور پیش‌فرض آن است که باید والدین یاری‌رسان آن‌ها باشند. بنابراین، والدین نباید اعتبار خود را نزد فرزندانشان از دست بدهند، زیرا کودکان در این صورت، دیگر به آنان اعتماد نمی‌کنند.

وی افزود: والدین زمانی اعتبار خود را از دست می‌دهند که خارج از برنامه ذهنی کودک برای او برنامه‌ریزی کنند، به‌طور مثال زمانی که والدین از فرزندانشان می‌خواهند اتاق خود را مرتب نگه دارد و یا او را به‌خاطر تمیز و مرتب نگه داشتن فضای خانه از بازی کردن در پذیرایی منع می‌کنند باید در نظر بگیرند که آن‌ها برنامه ذهنی خودشان را به فرزند انتقال می‌دهند در حالی که تربیت فرزند یعنی برنامه ذهنی فرزندان را فعال کنیم.
 

جان‌بزرگی با بیان اینکه والدین نباید برنامه ذهنی خود را به فرزندانشان تحمیل کنند، اظهار کرد: زمانی که والدین کودکان را همزمان از انجام کارهای مختلف مانند بازی کردن در منزل و نامرتب بودن اتاق و پذیرایی خانه منع می‌کنند، در ذهن کودک این مسئله نقش می‌بندد که «هر کاری انجام بدهم، اشتباه است»؛ کودکان ممکن است چندین‌ بار در مواجهه با عبارات دستوری و منع شدن از سوی والدین لجبازی نکنند و بپذیرند، اما در صورت تکرار این موضوع، آن‌ها دیگر مطابق برنامه ذهنی والدین عمل نخواهند کرد و برنامه ذهنی خود را پیاده‌سازی می‌کنند. به عبارت دیگر، با والدین خود لجبازی می‌کنند.

کودک با لجبازی مرزهای ذهنی‌اش را تعیین می‌کند

وی با اشاره به اینکه به‌طور معمول لجبازی کردن کودک را به معنای کاری برخلاف خواسته والدین انجام دادن می‌دانند، تصریح کرد: فرض کنیم والدین از کودک خود می‌خواهند که یک لیوان آب روی میز را از جای خود تکان ندهد، اما کودک از خواسته آنان سرپیچی می‌کند، در چنین موقعیتی زمانی که والدین از فرزندشان درباره علت نافرمانی‌اش سؤال می‌کنند، معمولا کودک عذرخواهی می‌کند، زیرا می‌داند که اگر این کار را انجام ندهد با اِعمال زور و فشار یا به تعبیر دیگر لجبازی از سوی والدین خود مواجه می‌شود. اما، پس از آن عذرخواهی باز هم کار خود را تکرار می‌کند که در این صورت می‌گوییم کودک لجبازی می‌کند، اما پرسش اینجاست اگر کودک لجبازی نکند پس چگونه باید مرزهای خود را تعیین کند؟.

علت لجبازی‌های غیرعادی کودکان

مبدع رویکرد درمان معنوی خداسو درباره لجبازی‌های غیرعادی کودکان بیان کرد: زمانی که کودکان خارج از برنامه ذهنی خود بر انجام دادن یک کاری پافشاری کنند، لجبازی آنان غیرطبیعی است. به‌طور مثال اینکه کودک بخواهد به‌ تنهایی از خیابان عبور کند، لجبازی غیرعادی و به آن معناست که برنامه فعال شده از سوی والدین در ذهن کودک در جایگاهی نادرست و اشتباه قرار گرفته است که کودک گمان می‌کند، از آنجایی که در منزل حق انتخاب و اختیار برای انجام امور شخصی خود را داراست در بیرون از منزل هم باید همه امور را خودش انجام دهد.

وی با بیان اینکه عقل فطری انسان از سه سالگی دارای قدرت تصمیم‌گیری و انتخاب است، تصریح کرد: عقل فطری کودکان، به‌ تنهایی عبور کردن از خیابان را یک تهدید تلقی می‌کند. بنابراین، زمانی که کودک بر این امر پافشاری می‌کند، در واقع پیام نادرستی را از مغز خود دریافت کرده است. برای درک این مطلب می‌توان در موقعیت طبیعی از کودک بپرسیم «آیا عبور کردن از خیابان خطرناک است»؛ در اغلب موارد، او پاسخ مثبت می‌دهد، اما اگر برنامه ذهنی او توسط والدین دستخوش تغییراتی شود، پاسخ او منفی است.

جان‌بزرگی درباره علت و چگونگی تغییر برنامه ذهنی کودکان توسط والدین اظهار کرد: عبارت «تو بزرگ شدی» یکی از اصطلاحات متداول، اما نادرست والدین به کودکان است که پس از گفتن آن، برنامه ذهنی کودک به‌طور پیش‌فرض بر مدار بزرگسالی قرار می‌گیرد و در موقعیت‌های خطرناک مانند عبور از خیابان، این مسئله در ذهن او شکل می‌گیرد که «من بزرگ شده‌ام پس می‌توانم کارهایم را خودم انجام بدهم» و این برنامه ذهنی تحت‌تأثیر کلام والدین در ذهن کودک فعال شده‌ است و با فطرت او سازگاری ندارد.

فیلم گفتگو :
.
.
.