حکمت عملی به‌عنوان دانش هستی‌های اجتماعی، درون خود واجد دانشی در مورد انسان و کنش انسانی است و به مطالعه مبادی کنش‌های انسانی می‌پردازد؛ کنش‌هایی از قبیل کنش‌های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، تربیتی، مدیریتی. نگاه به انسان به مثابه کنشگر و موجود دارای اراده‌ای که بدان واسطه هستی‌های ارادی را در جهان ایجاد می‏کند، مستلزم تقسیم جهان به دو ساحت پدیده‌های ارادی و پدیده‌های غیرارادی است.
در کتاب اول از دوگانه هستی ارادی در تبیین ساختار زیست اجتماعی انسان و چیستی جهان اجتماعی به مثابه جهان واقعیاتی که با اراده انسانی تکوین یافته و ایجاد می‏شوند، سخن به‌میان آمد. اینک در این کتاب برآنیم تا با گذار به‌پشت صحنه تکوین این جهان و واقعیات آن، به دانش شناسایی سامانه اراده و نحوه تکون آن در ساخت جهان اجتماعی ورود نماییم تا از این مسیر بتوانیم راهی به‌سوی دانشی از سنخ «دانش هستی‏های ارادی» فراروی علوم انسانی معاصر بگشاییم.