با مطالعه بر روی جرائم در طول دوره‌های مختلف، روشن‌ترین دستاورد همانا سرشت نسبی بودن آنهاست. در واقع، این مقوله ارتباط تنگاتنگی با ساختارهای سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و مذهبی هر جامعه‌ای دارد.
در ایران دوره قاجار نیز انواع مختلفی از جرائم روی می‌داد که مطالعه بر روی آنها می‌تواند گام مهمی در جهت شناخت بهتر مناسبات آن جامعه بردارد. راهزنی یکی از این جرائم بود که تقریباً در تمامی جغرافیای ایران آن دوره اتفاق می‌افتاد. با وجود برخوردهای مقطعی و گاهی خشونت‌بار حکام در طول دوره قاجار، کماکان راهزنی و راهزنان تا سال‌های پایانی حکومت قاجار در اقصی نقاط کشور حضور داشتند. اینکه به‌رغم این برخوردها به چه دلیل راهزنان و راهزنی به حیات خود در عرصه اجتماعی ایران دوره قاجار ادامه می‌دادند، نیاز به پژوهشی تاریخی دارد؛ ازاین‌رو در پژوهش حاضر، سعی می‌شود تا جرم راهزنی و علل آن در دوره قاجار بررسی شود.