شناخت دانشمندان و صاحب‌نظران اسلامی‌گامی بلند و استوار در اثبات تاریخ علم و سیر تحول و تطور آن است. در این میان شناخت یونس بن بُکَیر(د ۱۹۹ق) از این‌رو اهمیت می‌یابد که سیره‌نگاران نخستین را در عرصه تاریخ‌نگری و تاریخ‌نگاری اسلامی به تصویر می‌کشد. از سویی وی شاگرد ابن‌اسحاق و استمرار بخش جریان سیره‌نگاری است، و از سوی دیگر همتای کسانی مانند زیادبن عبدالله بَکّایی(م ۱۸۳ق) است، ‌با این تفاوت که عبدالملک‌بن هشام (م ۲۱۲ یا ۲۱۸ق) با نقل روایات وی نام او را ماندگار کرد، اما روایات یونس از ابن‌اسحاق به ‌هردلیل‌که باشد،‌ در دوره‌های‌بعدی ‌چندان مورد توجه قرار نگرفت. گرچه عوامل آن متعدد است،‌ ولی‌گرایش ‌فکری ـ مذهبی وی می‌تواند نمود بارزتری داشته باشد. در این‌کتاب به‌جایگاه علمی یونس‌بن بُکیَر وکتاب مغازی‌ وی و تأثیرگذاری آن در محققان پس از او پرداخته شده است و در پایان پیشنهادهایی ارائه شده که با تکمیل آن بتوان شخصیت‌های تأثیرگذار در سیره را شناخت وآثار آنان را احیا کرد و با مقایسه با گزارش‌های دیگر، می‌توان کاستی‌ها و اضافات موجود در کتاب‌های سیره و تاریخ را به‌دست آورد.