جامعه ایرانی، امروزه با مسائلی دست‌و‌پنجه نرم می‌کند که از هر طرف می‌رود یک سر آن به امر دین گره خورده است. رویکرد اسلامی حکومت، به همان میزان که موجب ارتقاء سطح دین‌داری جامعه، از مقیاس فردی به اجتماعی و حکومتی شد، سنخ جدیدی از موضوعات و مسائل را پدید آورد که انتظار می‌رود نهاد متکفل دین، پاسخ‌گوی آنها باشد. در این میان دستگاه اجتهاد به عنوان سازوکار عرضه سؤالات معاصر به متن و کشف احکام، اهمیت مضاعفی نسبت به دیگر دانش‌های دینی می‌یابد. بر‌این‌اساس، فقه، به‌عنوان نظام تفسیر دین، چگونه شریعتی را در فضای نو تعریف می‌کند؟ کدام‌یک از رویکردهای فقهی قابلیت و ظرفیت‌ بیشتری برای طراحی زیست مسلمانی معاصر دارند؟ دستگاه فقه چه تدابیری برای ارتقاء کارآمدی نظام سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی شیعه در قرن حاضر اندیشیده است؟ پرسش‌هایی از این دست و بیش از آن، در این کتاب بررسی شده‌اند.